هشت سنت غلط ازدواج از نگاه رهبر انقلاب

به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، مهريه سنگين، جهيزيه سنگين، تجملات زياد، اسراف، خريد از مکان هاي معروف به گراني، هتل ها و سالن هاي پرخرج، لباس عروس گران قيمت و به رخ کشيدن ثروت ها، هشت سنت غلط در ازدواج است که در بيانات حضرت آيت الله خامنه اي به آن ها اشاره شده است.

 

در اين يادداشت به توصيه رهبر معظم انقلاب به همه مردم مبني بر «آسان کردن ازدواج»، آمده است:

 

حضرت آيت الله خامنه اي در سخنراني ها و مناسبت هاي مختلف به آسيب شناسي مشکلات فراروي جوانان براي ازدواج پرداخته اند.ايشان معتقدند موانع «فرهنگي»، بخش قابل توجهي از اين مشکل اجتماعي را به خود اختصاص داده است و جوانان، خانواده ها و مسئولان مربوط بايد در جهت رفع اين موانع تلاش کنند. 

ايشان در آخرين اظهار نظر رسمي درباره ي اين موضوع در ديدار دانشجويي ماه رمضان امسال فرمودند: «بعضي از تصورات و سنت هاي غلط در مورد ازدواج وجود دارد که اينها دست وپاگير است، مانع از رواج ازدواج جوان ها است؛ اين سنت ها را بايد عملاً نقض کرد. شما که جوانيد، مطالبه گريد، پرنشاطيد، پيشنهادکننده نقض خيلي از عادت ها و سنت ها هستيد، به نظر من اين سنت هاي غلطي را هم که در زمينه ي ازدواج وجود دارد، بايستي شماها نقض کنيد.»

 

*متن زير به هشت مورد از اين سنت هاي غلط که مورد تصريح رهبر انقلاب اسلامي قرار گرفته، مي پردازد:

 

*کساني که مهريه ي بالا براي خانمشان قرار مي دهند، به جامعه ضرر مي زنند. خيلي از دخترها توي خانه مي مانند، خيلي از پسرها بي زن مي مانند، به خاطر اين که اين چيزها وقتي در جامعه رسم شد، سنت و عادت شد، به جاي «مَهرُ السّنّة»، به جاي اين که مهر پيغمبر (ص) سنت باشد، وقتي مهر جاهلي سنت شد، اوضاع، اوضاع جاهلي خواهد شد.(خطبه عقد 1377/8/11)

*مهريه سنگين مال دوران جاهليت است. پيامبر اکرم (ص) آن را منسوخ کرد. پيامبر (ص) از يک خانواده ي اعياني است. خانواده ي پيغمبر (ص)، تقريباً اعياني ترين خانواده ي قريش بودند. خود ايشان هم که رئيس و رهبر اين جامعه است. چه اشکالي داشت دختر به آن خوبي که بهترين دختران عالم است و خداي متعال او را «سيدة النّساء العالمين» قرار داد «مِن الاَوّلينَ و الآخِرين»، با بهترين پسرهاي عالم که مولاي متقيان است مي خواهند ازدواج کنند، مهريه ي ايشان زياد باشد؟ چرا ايشان آمدند و اين مهريه ي کم را قرار دادند که اسمش «مَهرُ السُّنَّة» است.(خطبه عقد 1374/2/28)

*مهريه هر چه کمتر باشد، به طبيعت ازدواج نزديکتر است، چون طبيعت ازدواج معامله که نيست، خريد و فروش که نيست، اجاره دادن که نيست، زندگي دو انسان است. اين ارتباطي به مسائل مالي ندارد. ولي شارع مقدس يک مهريه اي را معين کرده که بايد يک چيزي باشد. اما نبايد سنگين باشد. بايستي عادي باشد جوري باشد که همه بتوانند انجام دهند.(خطبه عقد 1374/5/18)

*بعضي خيال مي کنند مهريه ي سنگين به حفظ پيوند زناشويي کمک مي کند. اين خطاست. اشتباه است. اگر خداي ناکرده اين زن و شوهر نااهل باشند، مهريه ي سنگين هيچ معجزه اي نمي تواند بکند.(خطبه ي عقد 1375/5/11)

*بعضي از خانواده هاي طرف عروس مي گويند که ما مهريه ي آن قدر بالا نمي خواهيم ولي خانواده ي داماد براي پز دادن و تفاخر مي گويند نه نمي شود! چند ميليون يا فلان قدر. خب اينها همه دوري از اسلام است. هيچ کس با مهريه ي بالا خوشبخت نشد. اين هايي که خيال مي کنند اگر مهريه نباشد ازدواج دخترشان متزلزل خواهد شد، اين ها اشتباه مي کنند. ازدواج اگر چنان چه با محبت بود، با وضعيت درست بود، بي مهريه هم متزلزل نمي شود. ولي اگر چنان چه بر مبناي خباثت و زرنگي و کلاهبرداري و فريب و اين چيزها بود، مهريه هر چقدر هم که زياد باشد، مرد بدجنس زورگو، کاري خواهد کرد که بتواند از زير بار اين مهريه هم فرار کند.(خطبه عقد 1375/9/4)

*من از مردم سراسر کشور خواهش مي کنم که آن قدر مهريه ها را زياد نکنند. اين سنت جاهلي است. اين کاري است که خدا و رسول (صلي الله عليه وآله) در اين زمان بخصوص، از آن راضي نيستند. نمي گوييم حرام است. نمي گوييم ازدواج باطل است. اما خلاف سنت پيامبر (صلي الله عليه وآله) و اولاد ايشان و ائمه ي هدي (عليهم السلام) و بزرگان اسلام است. خلاف روش اين هاست و به خصوص در زمان ما که کشور احتياج دارد به اين که همه ي کارهاي صحيح، آسان شود، هيچ مصلحت نيست که بعضي ازدواج ها را اين طور مشکل کنند.(خطبه ي عقد 1373/9/2)

 

*من گمان مي کنم اين که در جهيزيه ي حضرت زهرا (عليهاالسلام) اين قدر سادگي رعايت شد... اين حد را حفظ کردند. اين يک جنبه ي نمادين داشت. براي اين که بين مردم مبنا و پايه اي باشد براي عمل به آن، تا دچار اين مشکلاتي که بر اثر زياده روي ها پيش مي آيد، نشوند.(خطبه عقد 1377/4/18)

*بعضي از خانواده هاي عروس، خودشان را اذيت مي کنند و به زحمت مي اندازند و اگر پول هم ندارند به زحمت پول تهيه مي کنند. اگر پول دارند خرج زيادي مي کنند، براي اين که يک جهيزيه ي مفصل پر زرق و برقي را مثلاً در اختيار دخترشان بگذارند.(خطبه ي عقد 1377/12/28)

*جهيزيه زياد، هيچ دختري را خوشبخت نمي کند و هيچ خانواده اي را به آن آرامش و سکون و اعتماد لازم نمي رساند. اينها زواياي زندگي است. فضولِ زندگي است و جز دردسر و اسباب زحمت و اسباب مشکل فايده اي ندارد.(خطبه عقد 1375/9/18)

*مبادا برويد پول قرض کنيد، جهيزيه درست کنيد. مبادا خودتان را به زحمت بيندازيد. مبادا خانواده تان را به زحمت بيندازيد. مبادا خيال کنيد که دخترتان اگر جهيزيه اش کمتر از دختر همسايه و قوم و خويش بود، اين سرشکستگي است.(خطبه ي عقد 1381/3/299)

*بعضي ها سعي مي کنند که براي جهيزيه بزنند روي دست همه ي قوم و خويش ها و همسايه ها و دوست و آشناها که اين هم غلط است... بايد نگاه کنيد ببينيد که چه چيزي درست است، چه چيزي حق است آن را انجام بدهيد. چه چيزي حق است؟ يک خانواده ي دو نفره يک وسايلي لازم دارند که يک زندگي ساده اي داشته باشند.(خطبه ي عقد 1379/8/3)

*انواع و اقسام ريخت و پاش ها، زياده روي ها، کارهاي غلط، جهيزيه هاي سنگين. همه جور چيزي را حتماً بايد بخرند، بياورند توي جهيزيه بگذارند، که اقلّاً يک چيز بيشتر از آن دختر خاله اش، يا نمي دانم خواهرش، يا آن همسايه شان يا آن همکلاسي شان داشته باشد. اينها از آن غلط هاي بسيار موذي و آزاردهنده است، براي خود انسان و براي مردم. خيلي از دخترها نمي توانند به خانه ي بخت بروند، خيلي از پسرها نمي توانند ازدواج کنند، به خاطر همين چيزها. به خاطر همين گرفتاري ها. اگر ازدواج آسان بود، اگر مردم آن قدر سخت گيري نکرده بودند، بعضي ها اگر مهريه شان سنگين نبود، اگر اين جهيزيه هاي جاهلانه نبود و پدر و مادرها به خيال خودشان براي اين که مبادا دل دخترشان بشکند، خودشان را به آب و آتش نمي زدند، اين گرفتاري ها براي خيلي از خانواده ها پيش نمي آمد.(خطبه ي عقد 1372/10/26)

 

*از اول، بعضي ها همه ي ريز و درشت و لازم و غير لازم را براي دخترشان به عنوان جهيزيه فراهم مي کنند که مبادا از دختر فلاني، از نمي دانم دختر عمويش، يا از خواهرش يا از جاريش مثلاً کمتر باشد. اينها درست نيست. اين کارها غلط است. اسباب زحمت شماست. آن هم زحمتي که هيچ اجري پيش خدا ندارد، مايه ي تشکر هم نمي شود.(خطبه عقد 1378/9/2) 

 

*نگذاريد جهيزيه ها را سنگين کنند. دخترها نگذارند. عروس ها شما نگذاريد. پدر و مادرها هم اگر مي خواهند، شما نگذاريد.(خطبه عقد 1373/9/23)

 

*مادرهاي عروس ها در تهيه ي جهيزيه دست نگه دارند، خيلي افراط و اسراف نکنند. نگويند حالا مثلاً دخترمان است، دلش مي شکند. نه. دخترها خوبند. دخترها نمي خواهند. ما بيخود نبايد دل آن ها را بکشانيم به اين سمت که هر چيز قشنگ و لوکس و... حتماً بايد برايش تهيه شود.(خطبه عقد 1379/11/16)

 

 

*تجملات براي يک جامعه، مضر و بد است. آن کساني که با تجملات مخالفت مي کنند، معنايش اين نيست که از لذت ها و خوشي هايش بي اطلاعند، نه! آن را کاري مضر براي جامعه مي دانند. مثل يک دارو يا خوراکي مضر. با تجملات زيادي، جامعه زيان مي کند. البته در حد معقول و متداول ايرادي ندارد. اما وقتي که همين طور مرتب پاي رقابت و مسابقه به ميان آمد، اصلاً از حد خودش تجاوز مي کند و به جاهاي ديگر مي رود.(خطبه عقد 1370/4/20)

 

*مگر کساني که با تجمل عروس و داماد مي شوند خوشبخت ترند؟ چه کسي مي تواند چنين چيزي را ادعا کند؟ اين کارها جز اين که يک عده جوان را، يک عده دختر را حسرت به دل کند و زندگي را بر اين ها تلخ نمايد، اگر نتوانستند آن جور آن ها هم عروسي بگيرند تا ابد حسرت به دل بمانند يا اصلاً نتوانند عروسي بگيرند. چيز ديگري نيست... تا آمدند دخترش را بگيرند، چون دستش خالي است، اين دختر بماند توي خانه. اين پسر دانشجو يا کارگر يا کاسب ضعيف، همين طور غير متأهل بماند.(خطبه عقد 1373/9/23)

 

 

*برخي، اسراف مي کنند. مي ريزند و مي پاشند. در اين روزگار که فقرايي در جامعه هستند، کساني هستند که اوليات زندگي هم درست در اختيارشان نيست، اين کارها اسراف است، زيادي است، بيخود است. هر کس بکند خلاف است.(خطبه عقد 1372/6/11)

 

*بعضي از مردم با اين کاري که مي شود با آن ثواب برد، گناه مي برند. با اسراف هايي که مي کنند، با خلاف هايي که انجام مي دهند، با آميختن اين عمل حَسن و حسنه به کارهاي حرامي که انجام مي دهند. حرام همه اش هم اين نيست که محرم و نامحرم و اين چيزها باشد. آنها هم البته حرام است، اما ريخت و پاش زيادي هم حرام است. اسراف حرام است. سوزاندن دل مردمي که ندارند در مواردي واقعاً حرام است. زياده روي کردن، حرام و حلال کردن براي اين که بتواند جهيزيه ي دخترش را فراهم کند، اينها حرام است.(خطبه عقد 1376/11/9)

 

*بنده راضي نيستم از کساني که با خرج هاي سنگين و با اسراف در امر ازدواج، کار را بر ديگران مشکل مي کنند. البته با جشن و شادي و مهماني موافقيم ولي با اسراف مخالفيم.(خطبه عقد 1374/5/24)

 

 

*اين دختر خانم ها که مي خواهند جهيزيه درست کنند، براي خريد اسباب سر عقد و جهيزيه، توي اين دکان هاي گران قيمت بعضي از جاهاي تهران، آن محلات گران قيمت که معروف است – نمي خواهم البته اسم بياورم – من مي شناسم کجاهاست که دکان هايش معروف است به جنس گران، اصلاً طرف آنها پا نگذارند. بروند آن جاهايي که معروف به گراني نيست. اين طور نباشد که داماد بيچاره را دنبالشان راه بيندازند براي خريد عروس و خريد عقد. متأسفانه از اين کارها مي کنند.(خطبه عقد 1372/3/19)

 

 

*اين هتل ها و سالن ها و جشن هاي پُرخرج را رها کنيد. ممکن است توي يک سالني هم کسي جشن بگذارد اما ساده، مانعي ندارد. من نمي خواهم بگويم حتماً، چون بعضي خانه هايشان جا ندارد يا امکاناتش را ندارند ولي اسراف نکنيد.(خطبه عقد 1373/10/27)

 

*عروسي و عقد و شادي چيز خوبي است. حتي پيامبر اکرم (ص) هم براي دختر مکرمه ي خودشان مجلس عروسي گرفتند، شادي کردند و مردم شعر خواندند. زن ها دست زدند و خوشي کردند. اما نبايد در اين مجلسِ عقد و عروسي و اينها اسراف انجام بگيرد. يکي از اسراف ها همين مجالس عقد و عروسي گران قيمت است. در هتل ها، در اين سالن هاي گران قيمت مجالس درست مي کنند. مبالغ زيادي شيريني و ميوه و خوراکي حرام مي شود، از بين مي رود، روي زمين ريخته مي شود و ضايع مي گردد. براي چه؟ براي چشم و هم چشمي!؟ براي عقب نماندن از قافله ي اسراف!؟(خطبه عقد 1372/1/5)

 

*عروسي شيرين، آن عروسي اي نيست که توي آن خيلي خرج مي شود و اسراف زياد در آن مي شود. عروسي شيرين، عروسي صميمانه است. صميمانه که بود، عروسي شيرين مي شود. ولو مختصر باشد. يک اتاق دو اتاق توي خانه، قوم و خويش، دوست و آشنا و رفيق دور هم بنشينند، اين مي شود عروسي. اين ميهماني هاي مفصل و سالن هاي آن چناني يا توي هتل ها، خرج هاي زياد، جنس هاي گران براي مهماني، اينها هيچ مناسب نيست. نمي گويم ازدواج را باطل مي کند، نه! ازدواج درست است. اما اينها محيط جامعه و محيط زندگي را تلخ مي کند.(خطبه عقد 1377/9/12)

 

*مگر سابق که اين سالن ها نبود، اين چيزها نبود، توي دو تا اتاق کوچک جشن مي گرفتند، مهمان ها مي آمدند شيريني مي خوردند، ازدواج ها بي برکت تر از امروز بود؟ عزت دخترها مگر کمتر از امروز بود، حالا بايد حتماً بروند توي اين سالن هاي بزرگ. عيبي ندارد، من مخالفتي نمي کنم با اين سالن ها. من با «تشريفات» مخالفم. حالا بعضي مي روند توي هتل، از آن کارهاي غلط است که لزومي ندارد.(خطبه عقد 1376/7/30)

 

*بعضي خيال مي کنند که تشريفات و تويِ هتلِ چنين و چنان رفتن، سالن هاي گران گرفتن، خرج هاي زيادي کردن، عزت و شرف و سربلنديِ دختر و پسر را زياد مي کند. نخير عزت و شرف و سربلندي دختر و پسر به انسانيت و تقوي و پاکدامني و بلندنظري آن هاست، نه به اين چيزها...(خطبه عقد 1375/5/11)

 

 

*بعضي ها لباس عروس گران قيمت مي خرند. نه! چه لزومي دارد. حالا لباس عروس مي خواهند، بعضي ها لباس عروس را مي روند کرايه مي کنند. چه مانعي دارد؟ ننگ دارد؟ نه! چه ننگي؟ چه مانعي دارد؟ بعضي ها اين را ننگ مي دانند. ننگ اين است که انسان يک پول گزافي بدهد، يک چيزي بخرد که يک بار آن را مصرف کند، بعد بيندازد دور. يک بار مصرف! آن هم با اين وضعي که بعضي مردم دارند.(خطبه عقد 1374/10/4)

 

 

*اگر چنان چه در ازدواج بحث ماديات عمده شد، اين معامله ي عاطفي و روحي و انساني تبديل خواهد شد به معامله ي مادي. اين معامله هاي گران، اين جهيزيه هاي سنگين، اين چشم و هم چشمي ها و اين به رخ کشيدن ثروت ها و پول ها – که برخي از افراد غافل و بي خبر مي کنند – ازدواج را در واقع خراب مي کنند. لذاست که در شرع مقدس مستحب است مهريه کم گرفته شود که «مَهرُ السّنّة» مورد نظر است.(خطبه عقد 1377/12/13)

 

 

من به همه مردم در سراسر کشور توصيه مي کنم که ازدواج ها را آسان کنند. بعضي ها ازدواج را مشکل مي کنند. مهريه هاي گران و جهيزيه هاي سنگين ازدواج را مشکل مي کند... خانواده ي پسرها توقع جهيزيه هاي سنگين بکنند. خانواده ي دخترها براي چشم هم چشمي ديگران جهيزيه ها را و تشريفات را و مجالس عقد و عروسي را رنگين تر بکنند. چرا؟ اثر اين را مي دانيد چيست؟ اثر اين کارها اين است که دخترها و پسرها بدون ازدواج در خانه ها مي مانند، کسي جرئت نمي کند به ازدواج نزديک شود.(خطبه عقد 1373/9/2)

انتهاي پيام/ن